Philip Johnson, geboren op 8 juli 1906 in Cleveland, Ohio, en overleden op 25 januari 2005 in New Canaan, Connecticut, was een van de meest invloedrijke architecten van de 20e eeuw. Opgroeiend in een welgestelde familie, kreeg Johnson de kans om veel van de wereld te zien vanaf jonge leeftijd, wat zijn passie voor architectuur aanwakkerde.
Carrière
Na zijn afstuderen aan de Harvard Graduate School of Design, vestigde Johnson zich snel als een formidabele kracht in de wereld van de architectuur. Zijn vroege carrière werd gekenmerkt door zijn samenwerking met het Museum of Modern Art in New York, waar hij de afdeling architectuur en design oprichtte. Maar het was zijn ontwerp voor het Seagram Building, in samenwerking met Mies van der Rohe, dat hem op de kaart zette als een architectonisch zwaargewicht.
In de jaren daarna ontwierp hij enkele van de meest iconische gebouwen van de 20e eeuw, waaronder het AT&T Building in New York en zijn eigen residentie, het Glass House in New Canaan, Connecticut.
Prestaties en onderscheidingen
Johnson’s invloed in de architectuurwereld is onmetelijk. Naast zijn architectonische ontwerpen, speelde hij een cruciale rol in de introductie van het modernisme in de Verenigde Staten. Gedurende zijn carrière ontving hij talloze onderscheidingen, waaronder de prestigieuze Pritzker Architecture Prize in 1979.
Familie en relaties
Hoewel hij een groot deel van zijn leven privé hield, was het bekend dat Johnson relaties had met zowel mannen als vrouwen. Hij was nooit getrouwd en had geen kinderen, maar hij onderhield nauwe relaties met vele van zijn collega’s en protegés in de architectuurwereld. Onder hen was David Whitney, met wie hij meer dan vier decennia een relatie had en die een significante invloed had op veel van Johnson’s latere werken.
Persoonlijk leven
Johnson stond bekend om zijn flamboyante persoonlijkheid en scherpe geest. Hij was een fervent verzamelaar van kunst en was vaak te vinden op sociale evenementen en gala’s in New York City. Zijn residentie, het Glass House, werd een middelpunt van architectonische studie en waardering, en is nu een nationaal historisch monument dat open is voor het publiek.
Vermogen
Dankzij zijn succesvolle carrière en investeringen, evenals zijn familieachtergrond, had Johnson een aanzienlijk vermogen. Hoewel hij vele luxeproducten en kunstwerken bezat, gebruikte hij zijn rijkdom ook om kunst en architectuur te promoten. Hij doneerde vaak aan musea en onderwijsinstellingen en financierde beurzen voor jonge architecten.
Activisme en filantropie
In tegenstelling tot vele van zijn tijdgenoten was Johnson niet louter gericht op zijn eigen succes. Hij begreep de waarde van teruggeven aan de gemeenschap en deed dat met verve. Johnson schonk aanzienlijke bedragen aan onderwijsinstellingen, vooral gericht op kunst en architectuur. Daarnaast speelde hij een sleutelrol bij het oprichten van verschillende architectuurstichtingen en -programma’s, bedoeld om jong talent te koesteren en de toekomst van de discipline veilig te stellen.
Hoewel hij niet expliciet politiek actief was, gebruikte hij zijn invloed en platform om bewustzijn te creëren voor verschillende maatschappelijke kwesties, waaronder stadsplanning, behoud van historische gebouwen en de integratie van kunst in openbare ruimtes.
Schandalen en controverses
Zoals met vele grootheden in hun vakgebied, was Johnson’s carrière niet zonder controverse. In zijn jongere jaren werd hij bekritiseerd voor zijn bewondering voor het fascisme, een standpunt waar hij zich later van distantieerde. Zijn relaties en uitgesproken persoonlijkheid zorgden soms ook voor opschudding in de media. Desondanks waren de meeste van deze controverses tijdelijk en deden ze weinig af aan zijn blijvende invloed op de wereld van de architectuur.
Legacy
Philip Johnson liet een onuitwisbare stempel achter op het landschap van de moderne architectuur. Zijn gebouwen, variërend van wolkenkrabbers tot woonhuizen, blijven een bron van inspiratie en bewondering. Velen beschouwen hem als een pionier die de weg heeft vrijgemaakt voor toekomstige generaties architecten.
Buiten zijn gebouwen om, is zijn nalatenschap er een van passie voor het vak, een onstuitbare drang om te innoveren en een diepgaand begrip van de manier waarop architectuur onze samenleving vormgeeft. Terwijl de wereld blijft veranderen, blijven de werken van Philip Johnson een blijvende herinnering aan zijn genie en visie.
Conclusie
In de wereld van architectuur zijn er weinigen die zo’n diepgaande impact hebben gehad als Philip Johnson. Van zijn baanbrekende ontwerpen tot zijn bijdragen aan het onderwijs en de kunst, zijn invloed is voelbaar in elk hoekje van de discipline. Terwijl de wereld hem misschien heeft verloren in 2005, leeft zijn geest voort in de prachtige structuren die hij heeft achtergelaten en de generaties architecten die hij heeft geïnspireerd.